TO μεγάλο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που εμφανίζουν έναντι των γειτονικών επιχειρήσεων, λόγω των πολλαπλάσιων συντελεστών με τους οποίους καλούνται να φορολογηθούν, επισημαίνουν ολοένα και συχνότερα, το τελευταίο διάστημα, επιχειρήσεις και τράπεζες Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μείζον πρόβλημα φορολογικού ανταγωνισμού έναντι των γειτονικών κρατών, το οποίο έχει τεθεί μάλιστα και υπ’Α όψιν της κυβέρνησης με την επισήμανση ότι δυσχεραίνονται η ανταγωνιστή θέση των επιχειρήσεων και η αναπτυξιακή διαδικασία της οικονομίας.
Απώτερος βέβαια στόχος των επισημάνσεων αυτών δεν είναι άλλος από την αναθεώρηση της φορολογικής πολιτικής.
Τραπεζίτες και επιχειρηματίες, με σημαντική δραστηριότητα στις γειτονικές χώρες, θέτουν πρόβλημα άνισης φορολογικής μεταχείρισης εις βάρος της Ελλάδας καθώς, για παράδειγμα, επιχειρήσεις στην Κύπρο ή στην Τουρκία έχουν φορολογικό συντελεστή 10% ή 20%, όταν στην Ελλάδα ο ίδιος συντελεστής είναι πολλαπλάσιος, ενώ οι χώρες αυτές διαθέτουν και φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Στην Ελλάδα, ο φορολογικός συντελεστής είναι προοδευτικός, ξεκινά από το 25% για τα μη διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων και φθάνει μέχρι και το 40% για τα διανεμόμενα.
Στο σύνολό τους επιχειρηματίες και τραπεζίτες επισημαίνουν το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας της χώρας σε σχέση με τις γειτονικές. Αν, για παράδειγμα, η Κύπρος έχει φορολογικό συντελεστή 10% και η Τουρκία 20%, γιατί κάποιος να επενδύσει στην Ελλάδα και να μην επιλέξει τις παραπάνω χώρες, ιδιαίτερα αν οι τελευταίες επιπρόσθετα έχουν φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον από εμάς, τονίζουν χαρακτηριστικά.
Ο γολγοθάς των επιχειρήσεων
Θεσμικοί φορείς του επιχειρηματικού κόσμου τονίζουν, με κάθε ευκαιρία, ότι «εάν η ρευστότητα της αγοράς συνεχίσει να κατευθύνεται στις τακτικές αλλά και τις έκτακτες φορολογήσεις, τότε θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδα που κανείς δεν υπολογίζει σήμερα» και επισημαίνουν πλήθος προβλημάτων.
Το πάγωμα της επιστροφής του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις προσλαμβάνει απρόβλεπτες διαστάσεις για τα οικονομικά τους.
Οι συνεχείς φορολογήσεις μέσω της υφιστάμενης πολιτικής αλλά και των έκτακτων μέτρων επιβαρύνουν το πρόβλημα της χαμηλής ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.
Τα κίνητρα των φορολογικών συντελεστών του 10% σε γειτονικές χώρες, έναντι του 40% στην Ελλάδα, αρχίζουν να λειτουργούν πλέον ως μέγιστη πρόκληση.
Το τέλμα στα πραγματικά αναπτυξιακά μέτρα, σε συνδυασμό με το κομφούζιο που επικρατεί ακόμη στην πολιτική αδειοδοτήσεων δημιουργεί αμηχανία και απογοήτευση σε κάθε επενδυτική απόφαση ή σχέδιο.
Το υψηλό κόστος χρήματος για τις επιχειρήσεις επιτείνει την ακινησία και την αντίθετη ροπή από την επιβαλλόμενη, που είναι η ανάπτυξη.
Καταλήγουν δε ότι τα θέματα αυτά πρέπει να απασχολήσουν το συντομότερο την κυβέρνηση και να προχωρήσει σε λύσεις τουλάχιστον για όσα μέτρα δεν έχουν κόστος επιβάρυνσης της οικονομίας (όπως π.χ. τα γραφειοκρατικά και τα έκτακτα μέτρα φορολόγησης).
Ελιγμοί για μείωση της έκτακτης εισφοράς
Την ίδια στιγμή, το θέμα της φορολογικής πολιτικής έχει δημιουργήσει και άλλες αντιδράσεις, με το Yπουργείο Οικονομικών να βρίσκεται σε συναγερμό. Αιτία η επιβολή έκτακτης φορολογίας επί των κερδών των επιχειρήσεων και μάλιστα για όλη την περίοδο εφαρμογής του προγράμματος σταθερότητας, μέχρι δηλ. και το 2013.
Τα έσοδα από την επιβολή της έκτακτης φορολογίας για τα κέρδη του 2009 είναι πολύ λιγότερα από αυτά που είχε προγραμματίσει το Yπουργείο Oικονομικών απλούστατα γιατί πολλές επιχειρήσεις προτίμησαν με «ελιγμούς» να πραγματοποιήσουν δαπάνες, όπως π.χ. να επενδύσουν σε ακίνητα και να μειώσουν με αυτό την τρόπο τα καθαρά τους κέρδη για να περιορίσουν το ύψος της έκτακτης εισφοράς που τους αναλογεί.
